Ankth Nëne - Shkëlqim Çela

Ankth nëne (Kuja)

Në ullishten e thatë duke mbledhur ende kokrra të hidhura
Ajo dëgjoi shkulmin e erës
Kuja e largët dhe oshëtima e Jonit
Nuk përziheshin, si uji me vajin,
Vaji nuk ngjitet me valën veçse në këngë e në vaj.
Dhe kuja shtegtonte luginës së grryer të fshatit
Linte një lagje dhe vinte në lagje tjetër,
Brofur si një zjarr i egër,
Pa vendosur ku ta shkarkonte mandatën.
Ajo drithërohej tek shih’ lakoren e kujës,
Zgjatimin e udhës që po vinte për tek lagjia e saj,
Ku dritaret katrore thoshin “evlat”,
Me kokrra të hidhura ulliri ne xhep të pëqirit,
Të hidhura gati për vaj.

Corovoda Online / Shkëlqim Çela